Konsekwencją polityki okupacyjnej władz sowieckich na ziemiach polskich w latach 1939-1941 były różnorodne i brutalne represje zmierzające do spacyfikowania podbitego terenu. W latach 1940-1941 miały miejsce cztery wielkie deportacje: w lutym, kwietniu i czerwcu 1940. Oraz w czerwcu 1941 r. Na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej objęły one całe grupy społeczno-zawodowe, takie jak osadnicy wojskowi, leśnicy oraz kategorie ludności uznane za „niebezpieczne”, np. uciekinierzy z niemieckiej strefy okupacyjnej, rodziny ziemiańskie, krewni osób represjonowanych za udział w walce przeciwko władzom sowieckim. Doświadczyli oni koszmaru transportowania, a portem zamieszkania i pracy w niesłychanie ciężkich warunkach „na nieludzkiej ziemi”. Co najmniej 15 procent osób deportowanych zmarło w czasie tej katorgi.

W wigilię pierwszej deportacji 9 lutego w naszym ośrodku odbyło się spotkanie upamiętniające pamięć o dramatycznych losach mieszkańców gminy Boguty-Pianki i okolic wywiezionych na Sybir podczas II wojny światowej. Spotkanie rozpoczął Przemysław Wasilewski – pracownik Muzeum Ziemi Czyżewskiej, który wygłosił krótki wykład historyczny przypominający okoliczności wywózek Polaków w głąb ZSRS. Następnie zebrani wysłuchali montażu słowno-muzycznego przygotowanego przez uczniów klasy VIII Szkoły podstawowej w Bogutach-Piankach i zespołu Żurawiacy działającego przy naszym  ośrodku kultury. Największe wzruszenie wywołały wspomnienia represjonowanych mieszkańców gminy  przywołane przez artystów. Po koncercie przyszedł czas na wypowiedzi zaproszonych gości i potomków Sybiraków obecnych na spotkaniu.

Wydarzeniu towarzyszyła wystawa „Wielkie deportacje i drogi wyjścia z sowieckiego piekła: A myśmy szli i szli – niepokonani” udostępniona przez Muzeum Pamięci Sybiru w Białymstoku.